SŁODKI KOMPROMIS

Curry to sposób przyrządzania potrawy w kuchni indyjskiej, ale nie tylko, gdyż nazwa ta znana jest w wielu krajach południowo-wschodniej Azji. Curry to mięso, ryby, warzywa, ser (tutaj najlepiej sprawdza się paneer) lub inne składniki dania głównego w sosie, gdyż nazwa wywodzi się od tamilskiego słowa kari czyli sos. Na zachodzie jednak nazwa curry kojarzona jest z mieszanką przypraw. która nosić winna nazwę curry powder lub też curry paste jeśli dodany jest olej kokosowy lub ghee. W kuchni indyjskiej nikt nie przygotowuje mieszanki curry na zapas, przyrządza się ją tuż przed gotowaniem, ucierając w moździerzu ze świeżych składników, owa wersja na zapas to zwyczaj wprowadzony przez brytyjskich kolonizatorów wracających z Indii. Istnieje wiele odmian mieszanki curry, dobór składników zależy od samej potrawy, od regionu z jakiego mieszkanka/mieszkaniec pochodzi oraz osobistych upodobań wytwórcy, jednak najczęściej spotykanymi są: kurkuma, imbir,pieprz,sól, kolendra,kmin rzymski,gorczyca…

Mogłabym jadać ciasto rabarbarowe na śniadanie, do południowej kawy i popołudniowej herbaty, a jeśliby ktoś pytał to i przed snem, po kryjomu wciągnę chętnie kawałek ;) Rabarbar, inaczej rzewień to warzywo, które jak żadne inne kojarzy mi się z dzieciństwem, z ogródkiem babci, z nielubianym kompotem, ale ciasto z tymi kwaskowatymi łodygami i kruszonką to mój absolutny faworyt. Wersja na mące migdałowej z płatkami migdałów jest jeszcze pyszniejsza, koniecznie przygotujcie bo za chwile rabarbaru już nie będzie aż do następnej wiosny. 

Szparagi białe, fioletowe, zielone - mnie najbardziej smakują te odmiany białej, pomimo konieczności obierania, a co za tym idzie utraty pewnych składników odżywczych. Białe szparagi rosną pod ziemią, bez dostępu do jakichkolwiek promieni słonecznych, stąd ich biały kolor, posiadają jednak delikatny i łagodny smak. Wypustki zielonych szparagów wyrastają jednak wysoko ponad ziemię i dzięki temu, z pomocą słońca łapią zielony kolor. Odmiana zielona nie wymaga obierania, jedyni odłamania zdrewniałych końcówek, posiadają wyrazisty, lekko ostry smak. Fioletowe szparagi  to już rarytas, wprawdzie różnią się od zielonych i białych tym, że zawierają więcej cukrów i mniejszą ilość błonnika, ale ta odmiana szparagów jest trudna w uprawie, ponieważ mogą one rosnąć jedynie przez krótką chwilę i należy je zebrać, zanim pod wpływem słońca zabarwią się na kolor zielony.

Intensywny w smaku chłodnik z botwinki to zdecydowanie mój faworyt wiosennych zup. Chłodników kosztowałam już wiele, ale żaden nie dorównuje temu o pięknym kolorze i jakże mocno unurzanym w wiosennej rosie. Żeby chłodnik wyszedł naprawdę smaczny nie warto gotować warzyw w bulionie, ale w wodzie i zaopatrzyć się w intensywny, naturalny koncentrat z buraków, najlepiej z kiszonych. Mnie osobiście w tej zupie przeszkadza posmak rosołu, więc wybrałam taką opcję, do czego również i Was zachęcam. Pamiętajcie, że koncentrak z buraków możecie również przygotować sami w domu (klik). 

Gulab jamun to wyrób cukierniczy popularny w krajach południowej Azji, szczególnie w Indiach. Te pyszne kuleczki przygotowuje się z masy mlecznej o nazwie koya, która powstaje podczas długiego gotowania świeżego zsiadłego mleka. Do powstałej masy dodaje się odrobinę mąki, następnie zagniata w dłoniach małe kulki, które smażone są w głębokim tłuszczu, poczym zanurzane są w słodkim syropie różanym. My nie musimy przygotowywać masy koya, wystarczy nam mleko w proszku, kilka orientalnych przypraw i możemy cieszyć się iście indyjskim przysmakiem we własnym domu ;)

Skąd się wzięły te migdałowe cudeńka, które skradają serca każdego kto ich spróbuje, otóż o prawo własności do makaroników sprzeczają się Włoch i Francja. Makaroniki wypiekano już w XIII wieku w regionach upraw migdałów w Lombardii, Lotaryngii i Krajów Basków, jednak najprawdopodobniej pojawiły się we Włoszech już w VIII wieku w  weneckich zakonach, gdzie migdały dotarły za sprawą podróży po krajach arabskich. Początkowo były pokarmem biedaków, z czasem zyskały w oczach możnowładców i monarchów. Nazwa pochodzi od włoskiego słowa macarone co oznacza włoską bezę. Podobno makaronik trafiły do Francji za sprawą Katarzyny Medycejskiej, która przywiozła je z podróży do Włoch. Krążąca jednak historia o The Macaron Sisters, francuskich zakonnicach, które karmiły lud francuski migdałowymi ciasteczkami w czasie Rewolucji Francuskiej, przechyla szalę na stronę francuska. Dodatkowo słynne, francuskie cukiernie Ladurée, których właściciel Pierre Desfontaines dopiero w 1862 r. wpadł na pomysł przek…