SŁODKI KOMPROMIS

Dla mnie lato chadza w czerwieni, pachnie słodkimi malinami, smakuje kwaśnymi porzeczkami i słodkimi czereśniami, trwa zawsze za krótko i rozczula na myśl o beztroskim dzieciństwie i czasie wakacji. Dziś niektóre wspomnienia trwają nadal, zwłaszcza te związane ze smakami i zapachami. Choć nie biegam już tak często boso po trawie, nie zakładam hodowli ślimaków na kapuście i nie wplątuję sobie rzepów we włosy w ogóle, to wciąż kocham lato za tę mnogość owoców. Ta tarta świetnie się sprawdzi nie tylko w przypadku niezapowiedzianych gości, ale równie dobrze umili weekendowe popołudnie, przygotowuje się ją bardzo prosto, a dekoruje dość swobodnie, czym popadnie.

Jeśli tylko wpadną Wam jeszcze w ręce dorodne czereśnie nie zastanawiacie się zbyt długo nad ich zastosowaniem, najlepszym są wypieki z ich udziałem, a świeża drożdżówka z kruszonką to wprost wymarzone towarzystwo dla wyczekiwanych czereśni. Jeśli na straganie czereśni już brak, a okoliczne drzewa świecą pustakami to można sięgnąć po inne sezonowe owoce, świetnie nadadzą się śliwki, morele, brzoskwinie. 

Czereśnie tego lata są naprawdę fantastyczne, kusza mnie ilekroć wybieram się na zakupy. Mając w domu wielkiego fana tych owoców zjadanych na surowo, ciężko mi uprzedzić go i cokolwiek z nich przygotować.  Uwielbiam owocowe sosy, mogę używać ich do wszystkiego, mam już za sobą kaczkę z sosem malinowym, wołowinę z rabarbarem mimo wszystko jednak najbardziej lubię je w wersji deserowej. Puddingi ubóstwiałam odkąd sięgam pamięcią, jako dziecko zjadałam je w dużych ilościach, z biegiem lat już tak mnie nie pociągają klasyczne budynie, ale kiedy mam możliwość zjedzenia egzotycznego puddingu nigdy nie odmawiam. Tapioka to produkt skrobiowy otrzymywany z manioku, stosowany do przygotowywania właśnie legumin, kisieli mlecznych i owocowych. Tapioka jest lekkostrawna, zawiera lekkie węglowodany i niewiele białka, nie zawiera glutenu i cholesterolu, jest hipoalergiczna, dostępna w sklepach z azjatycka żywnością.

Jedne z najelegantszych sklepów w Paryżu to chocolateries, czyli sklepy z czekoladą. Przez cały dzień przewijają się przez nie starzy i młodzi, biedni i bogaci i każdy jest wytrawnym i doświadczonym klientem. Wychodzą ze sklepu z uśmiechem na ustach i maleńkimi pakuneczkami w dłoniach, w których czekają na smakowanie trufle posypane kakao, kremowe palets oraz wypełnione owocami barquettes. Sama wizyta w takim sklepie to już ogromna przyjemność .  Francja wytwarza doskonałą czekoladę zarówno do produkcji pralinek jak i tej, której używa się do słodkich potraw. Pudełko pralinek uważa się za prezent, który jest zawsze na miejscu.  Stoję przed uchyloną, prowizoryczną furtką prowadzącą do sadu, spłowiałe do słońca niechlujnie zbite deski zachęcają mnie do sięgnięcia po aparat fotograficzny, odwodzi mnie jednak od tego planu inny widok. Na starej czereśni zawieszono huśtawkę, która kołysze się tak jakby właśnie zeskoczyło z niej dziecko. Podchodzę bliżej, na stojącym obok pniu drz

Leżąc na świeżo skoszonej trawie wpatruję się w wiszące nad moją głową czereśnie. Gałęzie drzewa wyginają się pod ciężarem mocno dojrzałych bordowych kuleczek. Z gałęzi na gałąź skacze mały kos, podkradając co chwila słodkie owoce, prowokując mnie tym samym do wtargnięcia na drzewo celem zaspokojenia narastającej we mnie ochoty na skosztowanie tych letnich rubinów. W starej szopie znajduję drabinę, hmm....nie wygląda zbyt stabilnie. Podstawiam drabinę pod drzewem, kilka skoków i po chwili siedzę już na jednej z gałęzi i zrywam zwisającej przede mną czereśnie, nagle zza gęstwiny liści wyskakuje kos wydając z siebie przeraźliwy wrzask.....otwieram oczy i okazuję się, że znów leżę na trawie, czyżby to był sen...? a może ten figlarny kos, który gapi się teraz na mnie z góry.